پایگاه خبری تحلیلی بلادشاپور *
بنام خدا
«سکوت خواص، پرورش حیوان جلال و اغوای عوام»
سیدعلی عباس محدث
اسفند سال 1400،
مقام معظم رهبری در دیداری که با نمایندگان مجلس خبرگان داشتند از خطری جدی صحبت فرمودند که به گمانم انتظار بود دولت آقای رئیسی و نمایندگان نعوذبالله، انقلابی مجلس شورای اسلامی، متوجه خطای خود بشوند. شاید برای کسانی که سالها است در لباس های فریبنده اصلاح طلب و اصول گرا، راههای فرار از عملی شدن توصیه های رهبری را آشنا بودند و همواره برآن بودند تا آنگونه که خواست معظم له و مردم بوده، خدمتی صورت نگیرد، سخنی متداول بود. چراکه این سخنان را هم مثل اقتصاد مقاومتی قابل بی اعتنایی می دانستند. لیکن، برای مردمی که همواره جانشان را برای پایداری نظام و انقلاب هدیه کرده و حداقل در 30 سال گذشته نشان دادند که چگونه برخلاف تدابیر استکبار و انحراف دولتها، مسیر واقعی و انقلاب را ادامه داده اند، خیلی امیدوار کننده بود.
بی تردید، آنچه مردم ایران در مخیله دارند، آرمان های بلند امام(ره)، شهدا و اسلام است که خون هزاران جوان مستعد و بی ادعا، ضمانت اجرایی آن است. اقتدار علی(ع)گونه ای که بنیانگذار جمهوری اسلامی و درایت و هوشمندی که مقام معظم رهبری از خود نشان داده اند، اعتماد مردم و انسجام ملی را علیه تمامی اغواگران تثبیت کرده است. در اینکه هیچ دولتی با رضایت حداکثری مردم برخوردار نبوده و مسئولان هم آنگونه که انتظار می رفت، سبک زندگی شان کمترین تشابهی با زندگی اکثریت مردم ندارد، شکی نیست. اما در این اینکه چرا نهاهایی مثل شورای محترم نگهبان یا قوۀ قضاییه به موقع ورود نمی کنند، نگران کننده است. چرا باید نماینده مردم یعنی همان قانونگذار مملکت و مهمترین مراجع نظارتی کشور، علیرغم صراحت قانون و دستورات رهبری، در تمام حوزه های اجرایی دخالت کند و افراد نالایق و بیسواد را بر مردم تحمیل کنند؟ چرا باید نمایندگان از مصونیت نمایندگی سوء استفاده کنند و هرآنچه میلشان بود را اجرا کنند؟ چرا نمایندگان نباید از تعداد نظارت ها و ایده های نظارتی و راهکارهای مدیریتی و چگونگی قانونگذاری یا تفسیر قوانین موجود، مورد بررسی قرار بگیرند؟ چرا نحوۀ نظارت بر نمایندگان مردم را اصلاح نمی کنید؟ چرا بازار معامله گری دولت و مجلس در انتصابات را به هم نمی ریزید؟ آیا غیر از این است که پشت تمامی اختلاس های و رانتخواریها و حرامخواری های موجود در دستگاههای دولتی، نماینده ای وجود دارد؟ آیا مدیری که به حکم روابط غیر منطقی و قانونی ستیزی سکان مدیریتی را به دست می گیرد، غیر از حکم و توصیه نمایندگان به این غصب آشکار رسیده است؟
بخش دیگر موضوع مربوط به داعیه داران جریان فکری حاکم است. کسانی که تا دیروز خود را قیم مردم می دانستند و نوعی تقدس وجوبی را برای خود و تفکرشان می دانند، چگونه باید بی تفاوت باشند؟ چگونه است که در تمام اجتماعات از دولت انقلابی می گفتین و الان مدیران را جریان رقیب انتخاب می کند؟ چرا نباید مردم استان باور کنند که به وعدۀ حمایت برخی مدیران است که نسبت به ناتوانی استاندار استان و بی کفایتی مدیران سکوت کرده اید؟ آیا این رفتار شما نتیجه اتحاد خالی از منطق و سوءبرداشت های جریانات متعدد اصول گرایی در زمان انتخاب ریاست جمهوری و اهتمام بر اضافه شدن واژه دروغین «وحدت»، پشت تمام شعارهای تبلیغاتی نیست؟ آیا فکر می کنید مردمی که خود شاهد آن همه وعده های بی پایه و اساس جریانهای اصول گرایی در ادوار گذشته انتخابات بودند، برپایی ستاد مشترک برای ریاست جمهوری را از بزرگان اصول گرایی و ایضاً نماینده فعلی بویراحمد قبول کردند؟ امروز مردم از خود می پرسند که آیا بازماندگان ستادهای انتخاباتی «…وحدت»، صاحب گندم ملک ری شدند یا از خرمای بغداد خوردند؟ به خدا که این ضرب المثل مشهوری که بر اساس سخن اباعبدالله الحسین(ع) خطاب به عمر سعد, روایت شده است، مصداقی از بی تفاوتی و سکوت و انزوای همراه با وعدۀ سرخرمنی برخی از مدیران به شما است.
اینکه مجلس مشهور به انقلابی «تو زرد از آب درآمد» و دولت انقلابی نیز باری شد بر دوش دلسوزان نظام و انقلاب و آبرویی دوچنان خریدند برای دولت شیخ حسن روحانی، تحمل مصلحتی ننگین است ولی نکته مهم تر آن است که اگر واقع نگر بودیم و مجالس و دولت های گذشتۀ وابسته به تفکر اصول گرایی را مرور می کردیم، تشخیص ناکارآمدی و سردرگمی بزرگان این جریان در انجام امور مهم، خیلی بعید نبود. اینکه کسانی فکر کنند که می توانند با سکوت در نحوۀ انتخاب استاندار و مدیریت خنثی با تجمیع گرفتاریهای مدیریتی و اجرایی ایشان و همچنین انتصاب مدیران وامانده و آویزان به نمایندگان مستأصل استان، در آینده سیاسی خود جایگاهی بدست می آورند، زهی خیال باطل است. چون کسانی که برای تحقق آرمان های انقلاب و احیاء مدیریت جهادی و انقلابی تلاش کردند و هزینه دادند، وقتی قرار است که بزرگ جریان اصلاح طلبی در انتصابات تصمیم گیرنده باشد، قطعاً مصلحت انقلاب و نظام هم ایجاب می کند از گزینه مورد وثوق ایشان حمایت کرده، آن را به مردم معرفی و همگان در جریان فکری او باشند. یقیناً باید کسانی که دیدگاهاشان بر این بود که وقتی کسی را مردم نخواستند یا در نتیجه گزارش نویسی های کذایی مفسده های مدیریتی دولت قبل و به تعبیر مقام معظم رهبری«حیوان جلالِ» رشد کرده در دولت، حمایت نشدند، یعنی نظام مردود اعلام کرده است، خود مشمول همین نظریه بوده و این تکلیف بر مردم انقلابی و جریان های وابسته است که مصلحت نظام و انقلاب را بر خواسته های فردی ترجیح دهند.
بنابراین مهمترین اصل وابستگی به انقلاب و نظام، اطاعت از ولی و رهبری نظام و عمل به توصیه های ایشان است. متأسفانه عده ای با روش های مکارانه، گروهی با سکوت ذلیلانه، برخی مدیران با وعده جمع آوری رأی به بزرگان جریان اصول گرایی و بعضی هم با سکوت در مقابل وضعیت اسف بار مدیریتی، فرصت اغواگری را برای مزدورپروری فراهم کرده و مصلحت خود را بر این سخنت مقام معظم رهبری ترجیح داده اند که فرمودند؛
«… البتّه هدف این است که توده‌های مردم مورد اغوا قرار بگیرند امّا وسیله‌ی اغوای توده‌های مردم، اغوای خواص است. امروز یکی از کارهای مهم، اغوای خواصّ جامعه است، [یعنی] کسانی که عنوانی دارند و امکانی دارند و احیاناً سوادی دارند و مانند اینها. چون وقتی خواص اغوا شدند، اگر به این خواصّ اغواشده فرصت داده بشود و امکان داده بشود، راحت توده‌ی مردم را اغوا خواهند کرد. یکی از سنگین‌ترین جنگهای نرم تاریخ کشور ما امروز در همین زمینه در جریان است. دارند دائم با مزدورپروری، با حرام‌خوارسازی، با لطایف‌الحیل افرادی را حرام‌خوار میکنند؛ وقتی حرام‌خوار شد، مثل حیوان جلّال، دیگر خیلی مشکل می شود او را از حرامخواری دور کرد. و مزدورپروری میکنند؛ بعضی‌ها را با تهدید، بعضی‌ها را با تطمیع و انواع و اقسام این چیزها. خب بنابراین الان یک جنگ نرم سختی وجود دارد».
سخن آخرم به لیدرهای جریان اسماً اصول گرایی که سال ها است خود را به پای اندیشه ای که مغزی در آن نبود هزینه کردند این است که برای نظام و انقلاب هیچ کس مهمتر از مردم نبوده و نیست. به تعبیر حضرت امام خمینی(ره) اگر این مردم بگویند که شما را نمی خواهند، هیچ کس نمی تواند خلاف خواست آنها تصمیم بگیرد. حال که صدای خرد شدن استخوان مردم را زیر چرخ پنچر شده دولت و مجلس نمی بینید، حداقل به شرایط مدیریتی حاکم بر استان توجه کنید و اگر فهم بر ناتوانی و ضعف خجالت آور مدیریت استان دارید، روزه سکوت بشکنید و در کنار مردم باشید و نگذارید اغوای خواص اینگونه حرام خوارگی را پرورش دهد. نگذارید کسانی که عنوانی دارند، امکانی دارند و احیاناً مدرکی را به زور در شناسنامه مدیریتی شان یدک می کشند، جریان انقلابی و دلسوزان غیر مطمع نظام را بی انگیزه ببینند و در سایۀ نمایندگان مسهور در قدرت و نام اضافی نمایندگی، مردم را اغوا کنند. باید مردم ما بدانند که مدیریت استان دست کسانی افتاده است که یا سکوت شان عاملی بر موفقیت دولت و مجلس قبل بود، یا خود دستماکش برج و باروی نمایندگان و دولت قبل بودند و یا کسانی هستند که کاسه گدایی مدیریت را در دولت قبل به رنگ بنفش داشتند و الان جلای انقلابی به آن دادند. به هوش باشید که متأسفانه نرخ رشد آسیب های اجتماعی تصاعدی بالا می رود، عدم نظارت بر بازار، گرانی های خودسرانه مایحتاج ضروری مردم، عدم پاسخگویی دستگاهای دولتی، فرمانداران به نهایت ضعیف و بی برنامه و اجرای برنامه های مدیریتی دولت قبل از کرامات مدیر اجرایی استان است که فقط چنین فردی می توانست، ظرفیت بیسوادی و بیگانگی نمایندگان استان با خواسته ها و نیازهای مردم و ردای گشاد نمایندگی بر تن آنان را پنهان کند. پس متوجه ارتقاء«حیوان جلال» در استان باشید. 18 ماه تا انتخابات آینده مجلس فرصت دارید. فرصتی که همچنان دست ته مانده های اصلاح طلب و زنگار گرفته های اصول گرایی است.
ثبت دیدگاه